مجلس، سنگر اتحاد مقدس

گیل رسا_یادداشت؛ مائده فلاحتکار ضیابری: مجلس، صرفاً تالاری آراسته و صندلی‌هایی ردیف‌شده نیست؛ اینجا قلب تپنده تصمیم‌سازی ملت است، مکانی که هر سخن، هر رأی، و هر نگاه، می‌تواند سرنوشت هزاران تن را بسازد یا بسوزاند. اما این قلب، اگر تپش آن با ریتم اختلاف بی‌نظم شود، توان پمپاژ امید و نظم را از دست خواهد داد. اتحاد مقدس نه یک شعار، نه یک آرزوی خام، بلکه یک ضرورت حیاتی است؛ ضرورتی که هم سرچشمه عقلانی دارد و هم ریشه در باورهای تاریخی و دینی ما. مردمان این سرزمین از صدر اسلام تا اوج حماسه‌های ملی، آموخته‌اند که هرگاه بر سر اصول مشترک ایستاده‌اند، هیچ قدرتی نتوانسته بر آنها غلبه کند.

آنچه مجلس را به جایگاه واقعی خود می‌رساند، نگاه فراتر از جناح، فراتر از رقابت‌های زودگذر، و حتی فراتر از محاسبات فردی است. نمایندگان در حقیقت امینان ملت‌اند، و امانت ملت چیزی کمتر از آینده و عزت کشور نیست. وقتی این امانت با نخ نازک اتحاد مقدس به هم گره می‌خورد، حاصل آن ریسمانی است که توان تحمل سنگین‌ترین بارها را دارد. اما اگر این نخ پاره شود، هر رشته جدا، نه‌تنها باری را نمی‌کشد، که خود آسان‌تر در دست طوفان‌ها خواهد پیچید.

اتحاد مقدس، به‌ویژه در مجلس، به معنای خاموش‌کردن نقد و چشم‌پوشی از مسئولیت‌ها نیست؛ بلکه هنر آن است که اختلاف در روش‌ها، در سایه توافق بر اهداف بنیادین، حل شود. این اتحاد باید همانند سد سدی در برابر امواج ناامیدی، شایعه، و دخالت بیگانه باشد. هر بار که صداها در مجلس به جای جدال بی‌ثمر، در مسیر ساختن هم‌افزا شوند، آن نقطه همان جایی است که ملت نفس راحت می‌کشد و اعتمادش تازه می‌شود.

به کالبد مجلس که دقیق نگاه کنیم، هر کمیسیون، هر جلسه علنی، هر سخنرانی، عضوی از این پیکر است. اگر یکی از این اعضا بر اثر زخم اختلاف کارکردش را از دست دهد، کل اندام از حرکت می‌ایستد. در کالبدشناسی یک اتحاد مقدس، مغز آن در بینش مشترک، خون آن در جریان صادقانه گفت‌وگو، و استخوان‌بندی آن در قانون‌گرایی نهفته است. بدون این اجزاء، مجلس به جسمی بدون روح مبدل خواهد شد.

باهوش‌ترین سیاستمداران آنهایی هستند که در اوج اختلاف سلیقه، به لحظه‌های حساس، پل می‌سازند نه دیوار. چنین رفتارهایی، مجلس را از ورطه فرسایش به شاهراه پیشرفت می‌کشاند. اتحاد مقدس درست همچون یک ساز بزرگ است که کوک آن، هماهنگی همه سیم‌ها را می‌طلبد؛ حتی اگر هر سیم صدای خاص خود را داشته باشد، هارمونی نهایی تنها زمانی رخ می‌دهد که همه در یک دستگاه درست کوک شوند.

امروز، بیش از هر زمان دیگری، خانه ملت نیاز دارد که در برابر تندبادهای اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، دیوارهایش با ملات اتحاد مقدس مستحکم شود؛ دیواری که نه از سنگ و آجر، که از ایمان، عقل و تعهد نمایندگان ساخته شده. اگر این دیوار فروبریزد، سقف کشور نیز در امان نخواهد بود. اما اگر بایستد، نسل‌های آینده، با آرامش زیر سایه آن، راه‌های تازه‌ای برای شکوفایی خواهند یافت.